Young Arts Festival gra w Krośnie po raz czwarty. Stworzyli młodzi ludzie, pochodzący z Krosna skrzypek Bartłomiej Tełewiak i Anna Nawrocka-Tełewiak. Od samego początku festiwal utrzymuje darmową formułę. Popularyzuje muzykę poważną, pokazując, że może ona być przystępna i dostępna dla każdego. Ambicją organizatorów jest by pokazać, jak ciekawe może być skrzyżowanie muzyki różnych gatunków. Czwartą edycję Young Arts Festival w Krośnie zamknie projekt "UrbSymphony" wybitnego skrzypka jazzowego Michała Urbaniaka wraz jego zespołem oraz towarzyszeniem Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Lwowskiej pod batutą Marka Mosia.
Regionalne Centrum Kultur Pogranicza jest partnerem Festiwalu.
To druga wizyta Michała Urbaniaka w Krośnie. W 2014 roku artysta wystąpił na scenie Regionalnego Centrum Kultur Pogranicza.
LEGENDA JAZZU W KROŚNIE – WYWIAD Z MICHAŁEM URBANIAKIEM
MB: Jest Pan międzynarodowej sławy jazzmanem. Dlaczego wybrał Pan jazz?
MU: To jazz mnie wybrał. Nie wybiera się żony, człowiek się zakochuje i spędza życie z nią.
MB: Gdyby miał Pan wybrać to saksofon czy skrzypce?
MU: Saksofon.
MB: A dlaczego?
MU: Skrzypce są bardzo trudnym instrumentem. Jest to instrument, który „rzępoli”. To ciężka gra, wszystko boli,
głównie szyja.
MB: Legenda jazzu w Regionalnym Centrum Kultur Pogranicza. Czy jest Pan po raz pierwszy w Krośnie?
MU: Jestem pierwszy raz w Krośnie.
MB: Zdążył Pan już troszkę pozwiedzać?
MU: Tak.
MB: Jak się podoba Panu miasto?
MU: Przepiękne.
wywiad przeprowadził Miłosz Brzana, publikacja CROSCENA 2014 nr 120
Michał Urbaniak, koncert w Regionalnym Centrum Kultur Pogranicza w Krośnie, 21 marca 2014
MICHAŁ URBANIAK. Saksofonista, skrzypek jazzowy, kompozytor i aranżer. Występował w zespołach Andrzeja Trzaskowskiego, Krzysztofa Komedy i Milesa Davisa. Ukończył Liceum Muzyczne w Łodzi. W tym czasie współpracował z amatorskim zespołem dixielandowym Tiger Rag. Na saksofonie nauczył się grać samodzielnie. W 1961 rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie skrzypiec Tadeusza Wrońskiego. W wywiadzie z Karolem Sakosikiem mówił:
Jak ktoś ma talent, to szkoła mu nie zaszkodzi, nauczy czytania i pisania nut. Ale muzyki nie nauczy. Przy muzyce rytmicznej rzemiosło jest przydatne, ale tylko w niewielkim stopniu. Bardziej potrzebne są serce, dusza, talent i pasja.
Nawiązał wówczas współpracę z zespołem Zbigniewa Namysłowskiego Jazz Rockers, w którym debiutował na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej "Jazz Jamboree" w Warszawie w 1961. W 1962 wraz z kwintetem The WreckersAndrzeja Trzaskowskiego wyjechał do Stanów Zjednoczonych na koncerty w klubach jazzowych. Podczas tego pobytu występowali także na festiwalach jazzowych w Newport i Waszyngtonie. W latach 1962-64 grał w Kwintecie Krzysztofa Komedy. W 1965 wystąpił w filmie "Jazz aus Polen", zrealizowanym przez Joachima Berendta dla telewizji zachodnioniemieckiej. W latach 1965-68 przebywał za granicą, głównie w Skandynawii, gdzie nagrywał i współpracował z tamtejszymi muzykami.
Grupa Michała Urbaniaka (Urbaniak's Orchestra!)
Po powrocie do kraju prowadził w latach 1969-72 autorską Grupę Michała Urbaniaka, w skład której - w różnych okresach - wchodzili: Adam Makowicz (pianista), Paweł Jarzębski, Michał Komar i Janusz Kozłowski (basiści), Czesław Bartkowski i Andrzej Dąbrowski (perkusiści) oraz Urszula Dudziak (wokalistka). Z zespołem tym nagrał w 1970 pierwszy zagraniczny album "Parathyphus B", który został wysoko oceniony w ankiecie pisma "Jazz Podium". Występował z nim na festiwalach "Jazz Jamboree" w latach 1969-72 oraz festiwalach europejskich - m.in. w Norymberdze, Kongsberg, Molde, Heidelbergu, Montreux (Grand Prix w 1971). W 1971 wystąpił z Violin Summit podczas Berliner Jazztage. Wziął także udział w warsztatach jazzowych Wolfganga Daunera. W maju 1973 zagrał pożegnalny koncert przed polską publicznością i wraz z Urszulą Dudziak - wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Mimo otrzymanego stypendium nie pojął studiów w Berklee College of Music. Przy wsparciu Johna Hammonda zawarł kontrakt płytowy z wytwórnią Columbia, która wydała w Stanach Zjednoczonych jego zachodnioniemiecki album "Super Constellation" pod nazwą "Fusion". W koncertach promocyjnych tej płyty wzięli udział polscy muzycy jazzowi - Czesław Bartkowski, Paweł Jarzębski i Wojciech Karolak. Nagrane dla Columbii kolejne płyty "Atma" i "Fusion III" zapoczątkowały pasmo amerykańskich sukcesów Michała Urbaniaka i Urszuli Dudziak.
W latach 1975-89 prowadził zespół The Michal Urbaniak Fusion, w którym grali młodzi amerykańscy muzycy, m.in.: Kenny Davis, Tom Guerin, Harold Williams, Ronnie Burrage, Joe Caro, Basil Farrington, Gerald Brown, Bernard Wright i Steve Jordan. Nagrywał z nim płyty, koncertował w renomowanych klubach jazzowych Village Vanguard i Village Gate, salach koncertowych (np. Carnegie Hall), jak również na najważniejszych festiwalach w Nowym Jorku, Newport i Waszyngtonie. Wielokrotnie występował w Europie - tournées po Wielkiej Brytanii, Francji, Włoszech, Niemczech, Szwajcarii i Szwecji. Wśród muzyków, z którymi współpracował, znalazły się największe sławy jazzu - m.in. George Benson, Lenny White, Wayne Shorter, Marcus Miller, Billy Cobham, Joe Zawinul, Ron Carter, Stéphane Grappelli oraz Miles Davis (zaprosił go do projektu "Tutu"). W wywiadzie z Dominką Kawczyńską mówił o swojej współpracy z Davisem:
"Nie nazywajcie mnie legendą. Nazywam się Miles Davis". Nigdy nie planowałem, że będę z nim nagrywał, ale też nie byłem specjalnie zaskoczony - zespół, który mu towarzyszył, dwa miesiące wcześniej grał ze mną. Marcus Miller miał 15 lat, Bernard Wright tylko 13. Tata przyniósł go na koncert, bo chłopaka nie chcieli wpuścić do klubu. W ciągu godziny nagrałem trzy solówki. Następnego dnia przyszedłem do studia, Miles siedział przy fortepianie z trąbką w rękach. Odłożył ją i zapytał gestem, kim jestem [Michał Urbaniak zaczyna ruszać dłonią w powietrzu, jakby trzymał smyczek]. "How did you play?" - odezwał się Miles. "I think the way you wanted" - odpowiedziałem. "Yeah" - zareagował, a potem zaczął mi masować kark. Pobeczałem się.
Po trzynastu latach nieobecności w 1986 przyjechał do Polski i wystąpił na "Jazz Jamboree", prezentując swój amerykański zespół Michal Urbaniak Constellation. Od tego momentu utrzymuje z krajem stały kontakt - m.in. w 1989 wystąpił na koncercie "Komeda żywy", w 1991 na "Jazz Jamboree", w 1992 na Festiwalu "Jazz nad Odrą", w 1994 na benefisie Zbigniewa Namysłowskiego. Na polskich scenach gości regularnie, występując obecnie między innymi podczas takich wydarzeń jak "JAZZ Od Nowa Festival" i uczestnicząc w kolejnych edycjach "Jazz Jamboree". Prowadzi także działalność pedagogiczną w ramach projektu "Urbanator Days", od 2005 roku organizując bezpłatne warsztaty i koncerty dla miłośników jazzu.
Michał Urbaniak komponuje również muzykę do spektakli teatralnych, filmów i programów telewizyjnych zrealizowanych w kraju oraz za granicą. W 1999 otrzymał nagrodę za muzykę do filmu "Dług" w reż. Krzysztofa Krauzego, a w 2002 za muzykę do filmu "Eden" w reż. Andrzeja Czeczota na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Wielokrotnie zwyciężał w plebiscytach polskich i zagranicznych pism muzycznych - w latach 1962-63 zajął II miejsce w ankiecie czytelników pisma "Jazz" w kategorii saksofon tenorowy, w ankiecie pisma "Down Beat" w 1975 został zwycięzcą w wyborze krytyków w kategorii talent zasługujący na szersze uznanie, w 1976 zajął II miejsce jako skrzypek jazzowy, w 1992 jego nazwisko znalazło się wśród największych sław jazzu w pięciu kategoriach: album roku (II miejsce), muzyk roku (V miejsce), jazz electronic combo (V miejsce), kompozytor (IX miejsce) i skrzypek (IV miejsce). Również wielokrotnie wybierany był skrzypkiem roku w ankiecie Jazz Top magazynu "Jazz Forum".
W 2009 roku miała miejsce premiera filmu dokumentalnego "Michał Urbaniak. Nowojorczyk z wyboru" w reżyserii Wiesława Dąbrowskiego. Dwa lata później, w 2011, w ręce czytelników trafiła biografia Michała Urbaniaka autorstwa Andrzeja Makowieckiego - "Ja, Urbanator. Awantury muzyka jazzowego".
W 2012 roku Urbaniak zadebiutował jako aktor, wystąpił w filmie "Mój rower" w reżyserii Piotra Trzaskalskiego. Za swoją rolę został nawet nagrodzony - otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora na Black Nights Film Festival w Tallinie oraz Polską Nagrodę Filmową w kategorii Odkrycie Roku. Jest Honorowym Obywatelem Miasta Łodzi, gdzie dorastał, uczył się w liceum muzycznym i gdzie odbyły się pierwsze jego koncerty. W 2016 otrzymał Złotego Fryderyka jako artysta szczególnie zasłużony dla polskiej muzyki jazzowej.
Muzyka do wybranych filmów:
Kici... Kici... w reż. Jadwigi Kędzierzawskiej (1972)
Jaś Kowalski, Warszawa, ul. Bajkowa 2 w reż. Stanisława Lenartowicza (1972)
Schody w reż. Zbigniewa Rybczyńskiego (1987)
Zdziwieni w reż. Jeffa Kahna (1988)
Czwarty wymiar w reż. Zbigniewa Rybczyńskiego (1988)
Niewłaściwe miejsce w reż. Louisa Yansena (1989)
Pożegnanie jesieni w reż. Mariusza Trelińskiego (1990)
Szuler w reż. Adka Drabińskiego (1991)
Odjazd w reż. Piotra Łazarkiewicza i Magdaleny Łazarkiewicz (1991)
Tak tak w reż. Jacka Gąsiorowskiego (1991)
Z Czeczotem przez Niebo i Piekło w reż. Piotra Bikonta (1999)
Dług w reż. Krzysztofa Krauzego (1999)
Wielkie rzeczy: System w reż. Krzysztofa Krauzego (2000)
Wielkie rzeczy: Gra w reż. Krzysztofa Krauzego (2000)
Wielkie rzeczy: Sieć w reż. Krzysztofa Krauzego (2000)
Sieć w reż. Krzysztofa Krauzego (2001)
Eden w reż. Andrzeja Czeczota (2002)
Pogoda na piątek w reż. Ryszarda Brylskiego i Mariusza Paleja (2006-2007)
Sufferrosa w reż. Dawida Marcinkowskiego (2007)
Urszula Dudziak. Życie jest piękne w reż. Beaty Postnikoff (2008)
Ważniejsza dyskografia:
"Paratyphus B" (1970)
"Michał Urbaniak Group" (1971)
"Super Constellation" (1973)
"Michał Urbaniak - Polish Jazz" (1973)
"Constellation In Concert" (1973)
"Fusion" (1974)
"Atma" (1974)
"Fusion III" (1975)
"Funk Factory" (1975)
"Urbaniak" (1977)
"Future Talk" (1979)
"Music For Violin And Jazz Quartet" (1980)
"Michał Urbaniak Orchestra" (1981)
"Inactin" (1981)
"Body English" (1981)
"Smiles Ahead, Jam At Sandy's" (1981)
"Bolero: The Larry Coryell/Michał Urbaniak Duo" (1982)
"Take Good Care Of My Heart" (1984)
"Rhythm & Blue" (1986) - z Didierem Lockwoodem i Johnem Blakem
"Folk Song" (1987) – z Władysławem Sendeckim
"Songs For Poland" (1989)
"Urszula" (1989) - z Urszulą Dudziak
"New York Five at the Village Vanguard" (1989)
"Heritage, Midnight Rain" (1989) - z Urszulą Dudziak
"Michał Urbaniak & Larry Coryell: A Quiet Day in Spring, Space Lady" (1990) - z Urszulą Dudziak
"Ecstasy, Daybreak" (1990) - z Urszulą Dudziak
"My One And Only Love" (1990)
"Serenade for The City, Milky Way, Some Other Blues, Mardin" (1990)
"Cinemode" (1990)
"Songbird" (1991)
"Live in New York" (1991)
"Burning Circuits, Urban Express, Manhattan Man" (1992)
"Michał Urbaniak & Billy Cobham: Live in London, Facts of Life" (1992)
"Friday Night at the Village Vanguard" (1993) - z Ronem Carterem
"Urbanator" (1995)
"Urbanator II" (1996)
"Code Blue" (1996)
"Urbaniax" (1998)
"Fusion" (1999)
"Sax, Love & Cinema" (2001)
"Live at the Village Vanguard" (2003)
"UrbSymphony" (2003)
"Decadence" (2003)
"I Jazz Love You" (2004)
"Sax Love" (2005)
"Urbanator III" (2005)
"Jazz Legends #1" (2007)
"Jazz Legends #2" (2007)
"Jazz Legends #3" (2007)
"Miles of Blue" (2009)
"Body English" (2009)
"Smiles Ahead" (2012) z Urszulą Dudziak
"UrbSymphony" (2015)
"Urbanator Days - Beats & Pieces" (2018)
biogram Artysty na podstawie CULTURA.PL